I ukończył Bóg w siódmym dniu swoje dzieło i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy i poświęcił go bo w nim odpoczął od wszelkiego swego dzieła którego Bóg dokonał w stworzeniu, 1 Mojż. 2:2 -3.

Bóg ustanowił Sabat już w siódmym dniu stworzenia, na długo przedtem jak dał swojemu narodowi Dziesięć Słów – Przykazań na Górze Synaj. To wyznaczony przez Niego czas – z hebrajskiego moed, dany wszystkim ludziom na odpoczynek.

Boży Sabat to nie jest niedziela, ani żaden wybrany przez człowieka dzień tygodnia. Sabat zaczyna się jak każdy biblijny dzień od wieczora, w tym wypadku piątkowego i trwa do wieczora dnia sobotniego, (…) i nastał wieczór i nastał poranek – dzień pierwszy, 1 Mojż. 1:5.

Bóg pobłogosławił i uświęcił, czyli oddzielił, przeznaczył dla siebie ten dzień. Sabat to drzwi do duchowego wymiaru, przebywania w Bożej Obecności, przedsmak życia w niebie. Przez Żydów dzień ten jest nazywany Królową i Oblubienicą.

W Sabat uczymy się jak chodzić w Duchu, w wierze, w odpocznieniu – kto bowiem wszedł do odpocznienia Jego ten sam odpoczął od dzieł swoich, jak Bóg od swoich, Hebr.3:12 – 19, 4:1 – 11.

Sabat nie powinien być przestrzegany legalistycznie ale przez wiarę. Z legalistycznym przestrzeganiem Sabatu walczył Jeszua kiedy chodził po ziemi. Jednak nie zniósł Sabatu, ale go wypełniał. Sabat był przestrzegany przez nowotestamentowe zgromadzenia Izraela, zarówno przez wierzących w Jeszue Żydów jak i nawróconych z Pogan. Oficjalnie zamieniony na niedzielę – święto boga słońca – przez cesarza Konstantyna w IV wieku.

Sabat jest znakiem Przymierza jakie mamy z Bogiem, II Mojż.31:16

Sabat to dzień, w którym się odpoczywa, nie tylko fizycznie. Są Sabaty tygodniowe i świąteczne. Każdy siódmy rok jest rokiem sabatowym.

Przestrzeganie Sabatu jest wyrazem miłości i szacunku do Boga oraz zależności od Niego, a nienawiści do niezależnych od Boga systemów tego świata, Nie miłujcie świata ani tych rzeczy które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat nie ma w nim miłości Ojca, 1 Jan 2:15 – 17, Jak. 4:4

Jeszua zmartwychwstał w Sabat – widać to w Ewangeliach. Maria Magdalena, która widziała Go jako pierwsza w pierwszy dzień tygodnia nie była świadkiem momentu zmartwychwstania. Widziała owoc zmartwychwstania – odwalony kamień i żywego Jeszue.

Jeszua często był krytykowany za uzdrawianie ludzi w Sabat, jak gdyby była to praca. On demonstrował tylko czym Sabat jest – odpocznieniem, w tym wypadku odpocznieniem ciała. Uzdrowienie jest Sabatem dla ciała.

Jeśli Jeszua mógł uzdrawiać w Sabat używając dunamis, gr – cuda czyniącej mocy Bożej, to tą samą mocą mógł być w Sabat wzbudzony z martwych.